در آغاز این کرسی که با حضور جمعی از پژوهشگران حوزه و دانشگاه برگزار گردید، حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر مولایی به تبیین دیدگاه خود پرداخته و ضمن تشریح رابطه بین فرهنگ و امنیت، امنیت ملی و امنیت فرهنگی و جایگاه فرهنگ و مدیریت فرهنگی در رشد و تعالی سطح امنیت ملی و تأثیر آن در هم افزایی قدرت ملی در مقابله با پیامدها و آسیب های عصر جهانی شدن و نقش مهم و تأثیرگذار پیشران های آن (جنبش های نوین اجتماعی، فمینیسم و رسانه های ارتباط جمعی) در تخریب زیرساختهای فرهنگی و امنیت ملی، به بیان نقش و اهمیت منابع دینی برای مدیریت فرهنگی جامعه و رشد و تعالی امنیت فرهنگی و به تبع آن امنیت ملی اشاره نمود. در ادامه ایشان بیان کردند که بهترین الگو برای مهندسی فرهنگ و مهندسی فرهنگی مردم ایران، الگویی برگرفته از منابع دینی است؛ زیرا منابع دینی اسلام  پاسخی به نیازهای فطری بشر داشته و هماهنگ با آن‌هاست. نکته مهم آنکه باید در هنگام استخراج الگو، قرآن را اصل و سنت را به‌تبع آن  قرار داد. مطالعات درون قرآنی نیز باید با نگاه به نزول تدریجی قرآن بوده و برای کشف فرایندهای تحول باید سراغ سبک ترتیب نزول آن  و ملاحظه تفاسیر آن رفت.

در ادامه جلسه، حجت‌الاسلام و المسلمین استاد حیدری فر ضمن قدردانی از ارائه دهنده محترم و اهمیت موضوع این نظریه، به نقد آن از منظر روش شناسی پرداخت و با جای تامل دانستن حجیت تفسیر به سبک ترتیب نزول گفت: «اولا باید دلالت بر صحت این سبک بررسی بشود، ثانیا از سبک تفسیر موضوعی به ترتیب مصحف می توان استفاده نمود.»

حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر لک زایی نیز ضمن اشاره به اهمیت و ضرورت نظریه «امنیت فرهنگی قرآن محور»، در ادامه این نظریه را به لحاظ  روش شناسی، مورد نقد قرار داده و به ضرورت محدود نمودن موضوعات مورد اشاره در نظریه اشاره نمود و عمده اشکال این نظریه را  مشخص نبودن موضوع محوری بحث بعلت کثرت عناوین ذکر شده در آن دانسته و به اصلاح آن براساس طرح سؤال و پاسخ مشخص  تأکید نمودند. در پایان این کرسی نیز، جمعی از شرکت کنندگان، دیدگاه خود را درباره ی نظریه «امنیت فرهنگی قرآن محور» بیان کرده و به نقد و  بررسی این دیدگاه پرداختند.