در آغاز این نشست، حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر رهدار، مدیر موسسه فتوح اندیشه، با اشاره به موضوع نشست، بیان کردند: «سه بحث در این‌جا به ذهن می‌آید؛ نخست اینکه حوزه انقلابی چه نسبتی با نظام دارد؟ بحث دیگر این است که کنش انقلابی‌گری چگونه باشد؟ بدین معنا که مسائلش انتزاعی نباشد و مسائل انقلاب را روی میز خود قرار دهد؛ و بحث سوم مربوط به مهندسی این کنش انقلابی است، یعنی چه تیپ راه‌بردهایی ارائه دهیم؟ و این بحث سوم، به موضوع نشست امشب ما مربوط است؛ زیرا سه بازیگر در آن مطرح است؛ اولین بازیگر، طلبه‌ها هستند؛ دومین بازیگر، نهادهای حوزوی و سومین بازیگر، خود حوزه و شورای مدیریت حوزه است.»
ایشان در ادامه بیان نمودند: «مصداق انقلابی‌گری صرفاً به کنش‌های تیز انقلابی نیست، مثل حرکت در راهپیمای ۲۲ بهمن؛ باید توجه کنیم که اگر مجمع طلاب بر اساس اساسنامه خود عمل کند، قدرت انقلابی خواهد بود. باید سنجید که چرا این مجمع در جای خود قرار نگرفته است؟»
پس از سخنان دکتر رهدار، جمعی از شرکت‌کنندگان به بیان دیدگاه خود پرداخته و دکتر عرب‌زاده با بیان این‌که حوزه‌های سیاسی و اقتصادی باید مدنظر قرار گیرد، بیان نمودند: «اغلب حوزویان، سیاسی نیستند، [در حالی که دامنه امر سیاسی بسیار گسترده است] و فعالیت اقتصادی برای قدرت یافتن نیز امری سیاسی است». وی در بخش دیگری از صحبتش اضافه کرد: «بحث جامعه مدرسین و شیوه تصمیم‌گیری آن مهم است که آیا خودشان تصمیم‌گیرنده هستند یا دیگران برای آن‌ها تصمیم می‌گیرند.»
در ادامه، آقایان آراسته، رهبر، موتورچی و صوفی به تبیین بیشتر موضوع نشست پرداختند و جنبه‌های دیگری را مطرح نمودند. برای نمونه آقای آراسته تأکید نمودند: «پنج شاخصه انقلابی‌گری در کلام رهبری مطرح شده است که تقوای سیاسی، یکی از آن پنج مورد است، بنابراین انقلابی‌گری ملاک است، نه سیاسی بودن…، پس باید این پنج شاخصه ملاک راه‌بردها قرار گیرد.»
در پایان جلسه، حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر رهدار یادآوری نمودند: «انقلابی‌گری در هر لایه‌ای، به‌حسب خودش تعریف می‌شود، به صورتی که میزان آن در هر مرحله، بامرحله دیگر فرق دارد؛ در بعضی انقلابی‌گری‌ها، جنس فعل باید انقلابی باشد و خود فاعل ملاک نیست. بحث خودی و غیرخودی که مقام معظم رهبری(مد‌ظله‌العالی) مطرح فرمودند، می‌تواند یک الگوی تشکیکی را در انقلابی‌گری شکل دهد.»