28 سپتامبر 2020 / ساعت: 18:30
به گزارش معاونت اطلاعرسانی مؤسسه فتوح اندیشه، هفدهمین نشست از سلسله نشستهای تخصصی گروه فقه بینالملل و فقه گردشگری، با موضوع «نسبتسنجی فقه گردشگری و صنعت گردشگری» با ارائه حجتالاسلاموالمسلمین «علی شفیعی»، و به دبیری حجتالاسلاموالمسلمین دکتر «محمد قاسمی»، در تاریخ ۲۸ مرداد سال ۱۳۹۹، بهصورت «حضوری ـ وبیناری»، و با حضور اساتید و پژوهشگران، برگزار گردید.
حجتالاسلام دکتر قاسمی ضمن تبیین موضوع نشست، محورهای اصلی این نشست را ذیل عناوین «رویکرد فقهی به گردشگری»، «رویکردهای موجود به گردشگری» و «تبیین مبانی صنعت گردشگری از منظر فقه» معرفی نمودند.
در ادامه حجتالاسلام علی شفیعی، «عضو هیئتعلمی، مدیرگروه فقه کاربردی پژوهشکده اسلام تمدنی، و استاد حوزه و دانشگاه»، با بیان اینکه فقه گردشگری، عنوانی نوپدید است و نیازمند گفتوگوها و تبیینهای زیادی است وارد بحث شدند و دلیل ورود فقه به مسأله گردشگری را اینگونه بیان کردند که چون رویکرد موجود به فقه، وظیفهی آن را، «مدیریت جامعه» میداند، لذا باید به مسأله گردشگری، بهطور مفصل بپردازد.
ایشان با بیان اینکه گردشگری، کارکردها و ثمرات زیادی برای کشورها دارد و لذا مقولهی قابلتوجهی است و نمیتوان بیتفاوت از کنار آن گذشت، بیان کردند که دو رویکرد به فقههای مضاف و فقه گردشگری میتوان داشت که عبارتاند از:
حجتالاسلام شفیعی با بیان اینکه گردشگری، یک مقولهی مستحدثی است و با سیروسفر و سیاحت متفاوت است و لذا باید در تعریف آن دقت کنیم و به یک تصویر درستی از آن برسیم گفت: گردشگری را اینگونه تعریف کردند که گردشگری عبارتاستاز «گذراندن مدتی از زندگی، خارج از محل زندگی، بهقصد لذّت». ایشان برای تبیین بهتر این مسأله بیان کردند که اگر گردشگری را «سیر و سیاحت» بدانیم، در بسیاری از ابعاد از گردشگری دور شدهایم.
حجتالاسلام شفیعی، بعد از تبیین ماهیت گردشگری، به نسبتسنجی گردشگری با واژههای همطراز، نظیر «فقه سیاسی»، «فقه حکومتی» و «صنعت گردشگری» پرداختند و در ادامه، ارکان گردشگری و صنعت گردشگری را در موارد زیر خلاصه کردند:
حجتالاسلام شفیعی، مبانی گردشگری و نسبت آن با مبانی فقه سنتی را اینگونه تبیین نمودند که خروجی استنباطات فقه سنتی را ترجیح آخرتگرایی بر دنیاگرایی (دنیا، جای ماندن و توقف نیست) دانستند درحالیکه گردشگری دقیقاً عکس این مسأله را تصویرسازی میکند؛ بدینصورت که توجه به دنیا و مسائل اینجهانی، ارزش فراوانی دارد.
مدیرگروه فقه کاربردی پژوهشکده اسلام تمدنی، با بیان اینکه اگر گردشگری را بهعنوان یک فقه مضاف تعریف کنیم، حتماً باید سرفصلهای آن را نیز مشخص نماییم که میتوان سرفصلهای آن را اینگونه برشمرد:
این استاد حوزه و دانشگاه، در نیمه دوم نشست، به این نکته پرداختند که ما در فقه، چیزی بهعنوان صنعت گردشگری نداریم. ایشان در ادامه بیان کردند که همۀ دانشها، ازجمله فقه، بهتدریج تکامل پیدا کردهاند؛ بنابراین، نپرداختن به این مسأله، نقص فقه نیست؛ بلکه فقه نیز متناسب با شرایط زمان، رشد میکند. اما اشکال اینجا هست که بعضی از فقها، گردشگری را صرفاً فربهشدۀ سفر میدانند؛ درحالیکه گردشگری، اینگونه نیست و کارکردهای اقتصادی و فرهنگی گردشگری، بسیار بالاست؛ و لازماست گردشگری را مستقل از سفر و بهعنوان یک صنعت مستقل و دارای ابعاد مهم و بزرگ، موردبررسی فقهی قرارداد.
حجتالاسلاموالمسلمین شفیعی در پایان جلسه اینگونه مطالب خود را جمعبندی کردند:
در پایان جلسه، سؤالاتی توسط اساتید و پژوهشگران حاضر در نشست مطرح گردید که به برخی از پرسشها توسط حجتالاسلام شفیعی، پاسخ مقتضی داده شد.
.
دیدگاهی ثبت نشده است.
نظر کاربران