در ابتدای جلسه حجت الاسلام و المسلمین دکتر رهدار به تبیین موضوع پرداخته و گفتند؛ مقام معظم رهبری معتقد هستند که بین جنگ و انتقام باید تفکیک قائل شد، چون انتقام سخت، باید دارای یک رویکرد راهبردی باشد و مصداق آن تلاش برای اخراج آمریکا از منطقه است. ایشان با بیان شتاب‌دهی به سیاست‌های محو اسرائیل و راه‌حل‌های آن این موضوع را یک راهبرد مهم دانستنه و همچنین رشد بازوهای مقاومت در جوامع سنی را راهبرد سوم و از ارکان اصلی مقاومت دانستند.

رئیس مؤسسه فتوح اضافه کردند: اکثر نیروهای مقاومت از قبیل حشدالشعبی، فاطمیون، زینبیون و غیره شیعه هستند و حتی دفاع الوطن سوریه هم که سنی هستند به عنوان یک جریان مستقل نظامی در ساختار دولت سوریه به صورت رسمی شناخته نشده است. اگر ما بخواهیم یک رویکرد دیگری را در درون جبهه مقاومت، اتخاذ کنیم آن رویکرد باید چه شاخصه‌هایی داشته باشد. نقش ایران در منطقه خاورمیانه و علی الخصوص در کشورهای همسایه بسیار مهم و حائز اهمیت است. در برخی از جوامع سنی که یک نوع احرازِ مناصبِ سیاسی صورت می‌گیرد هر چند ما در برقراری ارتباط و توسعه مقاومت تا حدی موفق بودیم اما انها محوریت ایران را قبول نمی‌کنند. ایشان با اشاره به یکی از مهمترین سطوح معنایی مقاومت یعنی اقتصاد اظهار داشتند؛  یکی از نقش‌های تاثیر گذار ایران در منطقه بحث اقتصاد است. ایران بازوانی در این رابطه دارد. بازوان ایران در لبنان، عبارتند از حزب الله و تجار لبنانی و یک مسئله هم غرب آفریقا است که بازیگری لبنانی‌ها در آنجا بسیار پررنگ است.

اکثر نیروهای مقاومت از قبیل حشدالشعبی،فاطمیون، زینبیون و غیره شیعه هستند و حتی دفاع الوطن سوریه هم که سنی هستند به عنوان یک جریان مستقل نظامی در ساختار دولت سوریه به صورت رسمی شناخته نشده است.

استاد  رهدار با اشاره به سطح دیگر از معنای مقاومت تأکید کردند؛ یک سطح سومی هم وجود دارد که می‌تواند منجر به پیشرفت موضوع توسعه گفتمان مقاومت در جوامع اهل سنت بشود و آن سطح علمی است. ایشان گفتند که ما می‌توانیم با کمی زحمت، قم را مرجع علمی تصوف در جهان قرار بدهیم. لذا هرچه وهابی‌ها ظاهرگرا هستند صوفیه باطن‌گرا هستند. یک سری از مدارس در کشور سوریه زیر نظر ایران است و این چیز کمی نیست و لذا می‌توان جوامع متعددی پیدا کنیم و این راهبرد را عملیاتی کنیم. مقام معظم رهبری فرمودند؛ شیعه نباید با شمشیر خود را به دنیا بشناساند اما بدین معنی هم نیست که اگر کشور و ملتی تهدید شدند، شیعیان دست نگه دارند، در اینجا لازم است که شیعه قدرت خود را به رخ دشمن بکشد.

دکتر امینی با اشاره به این نکته که لازمه ایجاد و تقویت یک گفتمانی مثل مقاومت، توجه به گفتمان‌های رقیب آن مانند لیبرالیسم و سلفی‌گری است، افزودند: یکی از مهمترین سطوح معنایی مقاومت در عرصه فرهنگ است که چه بسا مقدم بر سایر مؤلفه‌های معنایی »مقاومت» است. بنده در ذیل گفتمان فرهنگی مقاومت دو سرشاخه علم و هنر را  قرار می‌دهم. تفاوت در این است که جهت تقویت مقاومت از حیث علمی جامعه هدف ما، نخبگان کشور هستند اما جهت توسعه گفتمان مقاومت در میان توده چه باید کرد؟ باید از ابزار هنر ـ به ویژه هنرهای نمایشی اعم از سریال تلویزیونی و فیلم سینمایی ـ کمک گرفت تا بتوان رمزها و نشانه‌های مشخصی را در دل ذائقه‌ها و فرهنگ عامه نهادینه کرد و در یک زمان و بازه زمانی مشخص با ارائه مابه‌ازای آن در عرصه اجتماعی و سیاسی آن رمزها و نشانه‌ها رمزگشایی و دی‌کُد شوند. سریال مختار زحمت بزرگ آقای میرباقری است که کُدهای فرهنگی ـ مذهبی ایشان حول محور مختار و لشگر ایرانی، هیچگاه آنگونه که باید، دیده نشد و حال آنکه در عرصه عمل و فرهنگ دو ملّت، بسیار نافذ و اثرگذار بود. آسیب اینجاست که ما در عرصه هنر در همه جنبه‌های آن از سناریونویس تا کارگردان و هنرمند به نحوی که در راستای ارزش‌های خودمان باشد، تولید نکردیم. لذا در مقام عمل اگر موفقیت‌هایی را مشاهده می‌کنیم بر مدار تصادف و اتفاق است.

مقام معظم رهبری فرمودند؛ شیعه نباید با شمشیر خود را به دنیا بشناساند اما بدین معنی هم نیست که اگر کشور و ملتی تهدید شدند، شیعیان دست نگه دارند، در اینجا لازم است که شیعه قدرت خود را به رخ دشمن بکشد.

در ادامه جلسه آقای پیری اینگونه اظهار نظر کردند؛ سخن در رابطه با جوامع اهل سنت و ایجاد گفتمان در جوامع اهل سنت بسیار سخت است. ما مشترکاتی را با اهل سنت داریم و یک چالش‌هایی را هم داریم. ما چگونه می‌توانیم مقاومت را در اهل سنت اجرا و عملی کنیم؟ ما ظرفیت‌هایی را در این باب داریم مانند:؛ نگرش تمدنی در فضای اهل سنت، استکبار‌ستیزی، وحدت اسلامی که قاطبه اهل سنت این نگاه را دارند، تشکیل گروه‌های مقاومت و ظرفیت‌های دیگری هم وجود دارد که می‌توان روی آن ها کار کرد. ایشان اضافه کردند؛ تفاوتهایی هم میان شیعه و سنی هست مثل اندیشه های کلامی و گسترش افراطی‌گرایی علیه شیعه که باید در نظر گرفته شود؛ لذا آنها برای خود هویتی دارند و اگر هم با ما در بعضی از برهه‌ها همکاری داشته‌اند، همکاری تاکتیکی بوده و راهبردی نبوده است.