عضو هیئت‌علمی دانشگاه باقرالعلوم (ع) قم گفت: خروجی تمدن غربی آسایش منهای آرامش است، ولی خروجی تمدن قرآنی آرامش مقرون به آسایش است؛ اسلام ضد آسایش نیست ولی اصل را در زندگی آرامش می‌داند.

به گزارش معاونت اطلاع‌رسانی مؤسسه فتوح اندیشه، حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر احمد رهدار، در خیمه جوانان «یاران حسین» اصفهان به بررسی تطبیقی مدیریت انسان در الگوی تمدن قرآنی و الگوی تمدن غربی پرداخت و گفت: سعادت از بستر بلا می‌گذرد و خداوند اعظم بلاها را به امام حسین (ع) داد چون می‌خواست بیش‌ترین نتیجه را از امام حسین (ع) در تاریخ بگیرد.

وی تحقق بهترین جلوه الگوی مدیریت قرآنی در طول تاریخ را توسط صالحان و امامان و سالکان پیرو مکتب اهل‌بیت (ع) دانست و تصریح کرد: اولین تفاوت انسان در تمدن قرآنی با تمدن غربی، چند ساحتی بودن فرد در تمدن قرآنی است و بعد از پیچیدگی در خلقت آسمان و زمین، انسان پیچیده‌ترین مخلوق خداوند است و خلقت آن به‌گونه‌ای است که فقط با مؤلفه‌های یک عالم مثل دنیا سازگار نیست، بلکه با چند عالم سازگار است و این در حالی است که برای انسان تمدن غربی عالم محدود است و فقط با عالم دنیا سروکار دارد.

وی افزود: در روایت داریم که خداوند ۱۲ هزار عالم خلق کرده و دنیا یکی از کوچک‌ترین این عالم‌هاست و انسان با این ۱۲ هزار عالم در ارتباط است.

حجت‌الاسلام رهدار در ادامه به آیه «الحمدلله رب العالمین» در این زمینه اشاره کرد و گفت: در این آیه نیز خداوند عالمیان را به‌صورت جمع بیان کرده و نه مفرد یا مثنی و این نشانه وجود چند عالم در جهان هستی است، همچنین پیامبر ما نیز رحمه للعالمین است دستوراتی که آورده مرتبط باهمه این عالم‌هاست.

وی ادامه داد: مدیریت غربی تک‌خطی است، ولی مدیریت انسان قرآنی بسیار پیچیده است و مدیریت انسان مربوط به ۱۲هزار عالم بسی سخت‌تر از انسانی است که مرتبط با یک عالم ظاهری دنیاست.

این استاد حوزه و دانشگاه، مفهوم محوری در حیات تمدنی انسان قرآنی را مفهوم سعادت و همین مفهوم در حیات تمدنی انسان غربی را سود و لذت دانست و اظهار داشت: مفهوم سعادت ممکن است از راه درد و الم صورت بگیرد مانند پیامبران الهی که مقرب‌ترین افراد نزد خدا در نظام هستی بودند ولی بیش‌ترین دردها و ابتلاها را داشته‌اند چراکه سعادت از مجرای ابتلا و بلا رقم می‌خورد. درحالی‌که در تمدن غربی انسان‌ها در زندگی مرفه و بدون سختی هستند اما پرتوقع و کم‌کارند.

* «لذت»، خروجیِ «مدیریت غربی»؛ و «سعادت»، خروجیِ «مدیریت قرآنی»

وی ادامه داد: مؤمن با بلای الهی رشد و سعادت پیدا می‌کند و بیش‌ترین نتیجه را تاریخ از انسان‌هایی گرفته که در بستر سختی‌های زمانه بالقوه‌های‌شان بالفعل شده است، مانند امام حسین که دردانه تاریخ و قدسی خداوند است اما بیش‌ترین بلا در آن زمان نه‌تنها بر وی بلکه بر خانواده و کاروان وی نیز نازل شد چون خدا قرار است بیش‌ترین نتیجه را از حسین برای تاریخ بگیرد.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه باقرالعلوم (ع) ادامه داد: در مدیریت قرآنی سعادت از بستر بلا می‌گذرد درحالی‌که در مدیریت غربی تلاش می‌شود سینوس لذت بیشتر مدیریت شود و تمام ابزارها و ادبیات و عالم فردی که خلق می‌کند عالم لذت است و این عالم زودگذر و فانی است و آنچه برای ما می‌ماند معلول سختی‌هایی است که در دورانی از زندگی کشیده‌ایم.

وی در ادامه به دیگر تفاوت این دو الگوی زندگی پرداخت و تصریح کرد: الگوی جمعی انسان تمدن قرآنی بر محور تعاون و خیر می‌گذرد اما الگوی تمدن غربی بر رقابت و تنازع بقاست؛ یعنی انسان‌های قرآنی وقتی در یک جا جمع می‌شوند سعی می‌کنند تعاون بر خیر داشته باشند، اما انسان‌های غربی باهم رقابت می‌کنند و مچ همدیگر را می‌گیرند و سعی در حذف یکدیگر دارند و گاهی برای رسیدن به پله بالاتر جنگ راه می‌اندازند و میلیون‌ها نفر کشته می‌شوند تا خودشان پیروز شوند و حاضرند موانعشان را به غیراخلاقی‌ترین شکل ممکن از بین ببرند.

وی در همین راستا از منشور جهانی حقوق بشر یاد کرد و گفت: دنیای غرب چنین منشوری را تهیه کرده و براساس آن هرساله ایران را مورد تفقد قرار می‌دهد که در ایران خیلی از مسائل حقوق بشر رعایت نمی‌شود ولی همین‌ها عربستان را در لیست تروریست قرار نمی‌دهند چون برای آن‌ها همچون گاو شیرده است و به نفع آن‌ها کار می‌کند و در عوض لبنان که از تجاوز اسرائیل به کشورش دفاع می‌کند را در لیست تروریست‌ها قرار داده است.

* تفاوت تکامل با توسعه

عضو هیئت‌علمی دانشگاه باقرالعلوم (ع) ادامه داد: در همین زمینه به ایران که در ۲۰۰ سال اخیر به هیچ کشوری حمله نکرده، بلکه بارها به آن حمله شده است اجازه داشتن انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز را هم نمی‌دهند، درحالی‌که اسرائیل که از نطفه تکوین تاکنون دائم در حال جنگ و آدم کشی است باید زرادخانه و بمب هسته‌ای داشته باشد.

حجت‌الاسلام رهدار در ادامه مفهوم محوری تمدن قرآنی برآمده از انسان‌شناسی قرآنی را مفهوم تکامل و در مورد تمدن غربی این مفهوم را توسعه دانست و اذعان داشت: فرق توسعه و تکامل این است که توسعه مفهومی عرضی و تکامل مفهومی عمودی است؛ خروجی توسعه تورم و خروجی تکامل، پیشرفت است و پیشرفت با تورم فرق می‌کند، مثلاً توسعه در بدن، انسان را چاق می‌کند و تکامل عقل و روح انسان را رشد می‌دهد، بنابراین توسعه تورم می‌دهد و رشد نمی‌دهد.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه باقرالعلوم (ع) تصریح کرد: خروجی تمدن غربی آسایش منهای آرامش است، ولی خروجی تمدن قرآنی آرامش مقرون به آسایش است؛ اسلام ضد آسایش نیست ولی اصل را در زندگی آرامش می‌داند.

وی، چهارمین تفاوت در این دو الگوی زندگی را انسان‌محور و تکنولوژی‌محور بودن دانست و اظهار داشت: الگوی مدیریت قرآنی انسان‌محور و الگوی مدیریت غربی تکنولوژی محور است.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه باقرالعلوم (ع) ادامه داد: در الگوی قرآنی با خود انسان روبرو هستیم، درحالی‌که در الگوی غربی آهن و تکنولوژی را واسطه مدیریت انسان می‌کنیم.

*  الگوی مدیریت قرآنی انسان‌محور است و بستر آن تربیت است نه آموزش

وی در این زمینه به تفاوت بین پزشک در الگوی غربی و طبیب در الگوی قرآنی پرداخت و تصریح کرد: در الگوی غربی پزشک به تکنولوژی و آزمایش و عکس و سونوگرافی توجه می‌کند و اصلاً به خود شخص بیمار توجهی ندارد ولی در طب اسلامی اطبا خود فرد را نگاه می‌کنند و با او ارتباط برقرار می‌کنند.

رئیس موسسه فتوح اندیشه افزود: الگوی مدیریت قرآنی، انسان‌محور است و بستر آن تربیت است نه آموزش و الگوی تربیت غربی به‌واسطه تکنولوژی است و ما در ذیل تکنولوژی و آهن معرفی می‌شویم و این درحالی‌است که انسان هر لحظه به خاطر ساختار پیچیده‌اش یک حالت روحی دارد.

وی بیان کرد: در تمدن غربی خود انسان فراموش شده و انسان را مقهور تکنولوژی کرده و ابزار اصل شده و ذهن تعطیل است مثلاً ذهنی که در روزگاری ۱۰۰ شماره تلفن حفظ بود الآن یک شماره بیشتر حفظ نیست.

* محبت خروجی مدیریت قرآنی و قانون خروجی مدیریت غربی

حجت‌الاسلام رهدار آخرین مجرا و بستر مدیریت قرآنی را محبت و همین مجرا در تربیت غربی را قانون دانست و اظهار داشت: خروجی محبت ایثار است و خروجی قانون در بهترین شرایط عدالت است، حرکت قانونی ثابت و به‌روز شده است ولی حرکت ایثاری انعطاف و تنوع دارد.

وی در پایان گفت: الگوی مدیریت قرآنی با الگوی مدیریت غربی تفاوت بسیاری دارد چراکه الگوی غربی یک الگوی بسیج است و ناظر به عالم دنیا و در دنیا ناظر به‌ظاهر دنیاست، درحالی‌که در مدیریت قرآنی با یک انسان پیچیده و عالم‌های پیچیده طرف است و ابعاد و سطوح پیچیدگی انسان را لحاظ می‌کند و انسانی که مکتب کربلا تربیت می‌کند، انسان قرآنی است.

پایان

منبع: خبرگزاری حوزه