اصلی‌ترین ذی‌نفعان فضای مجازی؛ نهادهای حاکمیتی و امنیتی

ایشان در ادامه به اشتباه رایج در تلقی مردم از ذی‌نفعان فضای مجازی اشاره کرد و ادامه داد که شش گروه ذی‌نفع این حوزه هستند؛

1. خدمات‌دهنده‌ها، اعم از سازندگان سخت‌افزار و نرم‌افزارها، اپراتورهای تلفن همراه و …؛
2. تولیدکنندگان محتوا، همه آنچه در فضای مجازی دیده می‌شود؛
3. حاکمیت، نهادهای دولتی، اطلاعاتی و ارتباطاتی وابسته به دولت؛
4. نهادهای امنیتی که از حساسیت‌های ویژه خود برخوردار هستند.
5. شبکه فساد اعم از شبکه فساد در فضای عینی وب، فضای پنهان، فضای دارک‌وب و فضای پی.تو.آی؛
6. کاربران، همین خود ما.

وی برای تبیین نقش شبکه‌های فساد ـ اعم از اخلاقی، اقتصادی و اعتقادی ـ در بازیگری فضای مجازی، به قرارداد منتشر شده میان شرکت‌های تولیدکننده محتوای پورنوگرافی با اتحادیه اروپا جهت ایجاد بسترهای شبکه‌های ۳G و ۴G اشاره کرد. همچنین بخش دیگر سودآوری فساد در فضای مجازی را متعلق به «دارک‌وب» دانست و در توضیح آن ابراز داشت که دسترسی به فضای مجازی در سه لایه وب، دیپ‌وب و دارک‌وب صورت می‌پذیرد. در این لایه‌ها دارک‌وب، شبکه اختصاصی برای فسادهایی از قبیل پول‌شویی، قاچاق ارز، کالا و انسان، فیلم‌های غیراخلاقی کودکان و… است که برای دسترسی به ابزار خاص خود نیاز دارد. گفتنی است که تلگرام، جدای از فسادهای موجود در وب، دارک‌وب را هم به خانه‌های مردم آورد.

وی در این میان کم‌ترین نفع را مختص به کاربران دانست و اشاره کرد که بیشترین آن به نهادهای امنیتی و حاکمیتی و در لایه دوم به خدمات‌دهنده‌ها، تولیدکننده‌ها و شبکه‌های فساد می‌رسد.

تحقق امنیت در گرو زیرساخت‌های بومی

این استاد ارجمند در ادامه صحبت‌های خود به لایه‌های فضای مجازی اشاره نمود و ابراز داشت: در اسلایدی که مرکز ملی فضای مجازی در این رابطه تولید کرده، چهار لایه برای فضای مجازی می‌بینید. دو لایه آن از دسترس و توجه مردم خارج است؛ لایه شبکه اتصال و لایه سخت‌افزار و نرم‌افزارهای پایه. وی دو لایه دیگر را «لایه محتوا»  آنچه در فضای مجازی می‌بینیم و «لایه خدمات» آنچه برای آن وارد اینترنت می‌شویم؛ مثل اطلاع‌رسانی، تجارت الکترونیک و … ـ معرفی نمود و ابراز داشت که لایه محتوا وابسته به لایه خدمات و آن نیز وابسته به لایه سخت‌افزار و نرم‌افزارهای پایه و در نهایت وابسته به شبکه‌های اتصال است.

مشاور آسیب‌شناسی شبکه‏‌های اجتماعی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، بیان کرد که لازمه ایجاد امنیت در فضای مجازی دست‌یابی به خودکفایی در تمامی لایه‌های فضای مجازی است و توضیح داد که اگر مثلاً لایه شبکه اتصال ما بومی نباشد؛ اولاً صحبت از امنیت سخت‌افزار و نرم‌افزار شبیه به شوخی است و ثانیاً وجود خدمات‌دهنده‌های ما تابع اراده بیگانه خواهد بود. ایشان برای مثال به حذف نرم‌افزارهای هاتگرام و تلگرام طلایی اشاره کرد و ادامه داد که اگر ما خود را در بخش محتوا متمرکز کنیم و در بخش خدمات سرمایه‌گذاری نکنیم، مالکان بخش خدمات می‌توانند به‌راحتی ما را از کار بیاندازند و برای مثال به روترهای شبکه اینترنت اشاره کرد که به‌راحتی قابلیت خاموش شدن از سوی شرکت‌های سازنده را دارند.

ایشان در ادامه به زیرساخت‌ سخت‌افزارهای فضای مجازی اشاره کرد و ابراز داشت که این‌ها سه دسته‌اند؛ ذخیره‌ساز اطلاعات، پردازشگر اطلاعات و انتقال‌دهنده اطلاعات. وی برای مثال گفت که اگر ما خودمان ماهواره‌های رادیویی ـ تلویزیونی می‌داشتیم دیگر لازم نبود برای شبکه‌های خود مستأجر ماهواره‌های اروپایی و آمریکایی باشیم و در ادامه به توضیح اهمیت پردازشگرهای اطلاعات پرداخت و بیان کرد که با توجه به فناوری ۵G ـ که بسیار وابسته به پردازشگر‌های اطلاعات است ـ اهمیت این مسئله دوچندان است. وی برای مثال به ذخیره‌سازهای اطلاعات اشاره کرد و بیان نمود: در تمامی هاردها قطعه‌ای وجود دارد که کار آن خوانش و سرقت اطلاعات است. تولید این قطعه انحصاراً در دست شرکت NSA آمریکاست.

پنتاگون قانون‌گذار فضای مجازی

عضو کارگروه گفتمان‌سازی فضای مجازی، در بُعد حقوقی فضای مجازی به رگلاتوری (تنظیم مقررات) آن اشاره کرد و ادامه داد که قانون‌گذار فضای مجازی، تولیدکننده آن یعنی پنتاگون است. به توافق امضا شده توسط ایران در ابتدای ورود اینترنت توجه کنید. دقیقاً در دوره‌ای که ایران قصد پیوستن به اینترنت را داشت، بند جدیدی به تعهدات اعضا اضافه شد مبنی بر اینکه «از شبکه، برای تبلیغات مذهبی استفاده نشود».

این پژوهشگر فضای مجازی، در اشاره به بُعد امنیتی آن به رمزگذاری اطلاعات پرداخت و ابراز داشت: رگلاتوری آمده است که اگر شما اطلاعات را به نحوی رمزگذاری کنید که توانایی خوانش آن را NSA در اختیار نداشته باشد، اطلاعات شما به‌عنوان ویروس شناسایی شده و اجازه تبادل اطلاعات به شما داده نشود.

نرم‌افزار بومی کابوس گلوبال هاوک

وی در ادامه به لایه نرم‌افزارهای فضای مجازی اشاره کرد و افزود که نرم‌افزار فقط ویندوز، آندروید و… نیست. هر قطعه‌ای در سخت‌افزاری به‌کاربرده شود سیستم‌عامل جداگانه خود را دارد. ایشان در باب اهمیت این موضوع به ماجرای شکار «گلوبال هاوک» آمریکایی توسط موشک ایرانی اشاره کرد و عامل اصلی آن را سیستم‌عامل انحصاری موشک‌های ایرانی دانست. وی در این بخش از صحبت‌های خود به اهمیت برخی از آن‌ها به نرم‌افزارهای رمزنگاری اطلاعات اشاره کرد و برای نمونه شبکه ارتباطی میان پکن و شانگهای را مثال زد. همچنین در نرم‌افزارهای هوش مصنوعی، نرم‌افزارهای دیوار آتش از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند که نمونه آن خسارت بزرگی است که توسط بدافزار آمریکایی موجود در فلش بازرسان آژانس به صنعت هسته‌ای کشور وارد شد.

چرا شبکه ملی ارتباطات؟

عضو دفتر مطالعات فضای مجازی انقلاب اسلامی در بخش بعدی صحبت‌های خود به شبکه اتصال در فضای مجازی پرداخت و ابراز داشت در این بخش با احداث دیتاسنترهای تخصصی، می‌توانیم سطح امنیت را افزایش دهیم، در دسترسی به اطلاعات تسهیل و کاهش هزینه ایجاد کنیم و همچنین لایه‌های متفاوت دسترسی کاربران را تعریف کنیم. همه این‌ها در شبکه ملی اطلاعات محقق می‌شود. وی اشاره کرد که همه آن‌هایی که بر روی شبکه اطلاعات قرار گرفته‌اند تمامی اطلاعات را در اختیار دارند و این نکته را به دوستانی که نگران هک هستند عرض می‌کنم که ما مادرزاد در فناوری اطلاعات هک هستیم.

ایشان در تکمیل بحث‌های خود به IP کاربران اشاره کرد و این‌چنین بیان کرد که دو شناسه داریم؛ یکی سخت‌افزاری و یکی نرم‌افزاری. IP نرم‌افزاری با استفاده از VPN ها قابل تغییر است؛ اما IP سخت‌افزاری بعد از طرح رجیستری قابلیت تغییر را ندارد. همچنین جدای از مک آدرس بلوتوث، وای فای و … شناسه انحصاری برای مادربرد وجود دارد و با در کنار هم قرار گرفتن این کدها، شناسه‌ای به‌عنوان گذرنامه اختصاصی ایجاد می‌شود.

تلگرام حافظ امنیت یا ضد امنیت

وی اشاره کرد که بستن نرم‌افزارهایی مثل تلگرام و اینستاگرام اصلاً کار سختی نیست و فقط لازم است که پهنای باند این نرم‌افزارها را در طول چند هفته کاهش دهند. در اینجا خود کاربر دیگر رغبتی برای استفاده از نرم‌افزار را نخواهد داشت؛ اما این اتفاق به علت نکته‌ای حقوقی محقق نمی‌شود. طبق فتوای مقام معظم رهبری رضوان‌الله تعالی علیه، اصل ۲۵ قانون اساسی و همچنین قانون قوه قضاییه ورود به حریم خصوصی افراد در سرویس‌های داخلی حرام است و جرم تلقی می‌شود و در صورت نیاز فقط با مجوز قوه قضاییه ممکن می‌شود؛ اما دسترسی به حریم خصوصی افراد در سرویس‌های خارجی آزاد است. اینجاست که می‌گوییم نرم‌افزارهای خارجی را برای مردم امن نمایی کرده‌اند.

سطوح فضای مجازی؛ حاکم، مدیر و مجری

محمد کهوند اشاره کرد که در فضای مجازی سه سطح وجود دارد؛ حاکمیت، مدیر و مجری. مجری همان تولیدکنندگان محتوا در قالب‌های متفاوت هستند. مدیریت شامل سه بخش سازمان‌ملل متحد، سازمان ISOC و سازمان پنج چشم است. در میان این‌ها ISOC خصوصاً در دو حوزه حقوق و فنی شأن نخبگانی دارد که خود این سازمان از سه بخش دبلیوتریسی، ایانا و IAV است. بخش IAV خود شامل یازده بخش فنی و هشت بخش حقوقی است. طبق اسناد گردآوری شده بودجه این نهاد توسط NSA پرداخت می‌شود و خروجی آن به سازمان‌ملل برده می‌شود. خود سازمان ملل [در حوزه ارتباطات] سه بخش است؛ WSIS، یونسکو و سازمان جهانی مخابرات.

مطیع رهبر یا WSIS

ایشان در ادامه صحبت‌های خود ارتباط ما با این نهادها را به ارتباط ما با فدراسیون‌های ورزشی تشبیه کرد و برای مثال بیان کرد که طبق مستندات به‌دست‌آمده در کنفرانس بین‌المللی WSIS به ما گفته شده است که اینترنت ۴G باید در تمامی روستاهای ایران رسیده شود؛ لذا در وزارتخانه دبیرخانه‌ای برای این امر تأسیس شده است. این در حالی است که این امر در تضاد صد در صد با بند جیم حکم اول مقام معظم رهبری رضوان‌الله تعالی علیه به شورای عالی فضای مجازی است. در این حکم آمده است که «ضروری است تا قبل از راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات و پروژه‌های اقماری آن، از بالا بردن سرعت اینترنت و پهنای باند به جد پرهیز شود و از دادن وعده‌های آن به مردم نیز اجتناب گردد». گفتنی است که این به‌منظور قطع ارتباط با دنیا نیست و به معنای امن کردن اطلاعات به همراه ارتباط با فضای بین‌المللی است؛ همانند چین که از شبکه داخلی خود استفاده می‌کند و ارتباط خود را با دنیا نیز حفظ کرده است.

نگاهی به قانون‌گذاری در فضای مجازی

ایشان در میانه بحث خود به نفوذ در اداره فضای مجازی اشاره کرد و ادامه داد که بعد از اتفاقاتی که در فضای مطبوعات در مجلس ششم رخ داد، عده‌ای برای وارد کردن تفکرات و جریان‌های باطل شرق و غرب عالم به سمت فضای مجازی و اینترنت روی آوردند. وی اشاره کرد که با کارشکنی‌هایی که توسط برخی رخ داد، در سال ۸۳ در مجلس قانونی تصویب شد که اولاً مالکیت فرکانس‌های رادیویی را انحصاراً به وزارت ارتباطات داد و ثانیاً دولت عِدل مقام معظم رهبری رضوان‌الله تعالی علیه و مجلس شورای اسلامی برای فضای مجازی مقررات وضع کند، نظارت و ارزیابی انجام دهد و هم خود اجرا کند.

در ادامه ایشان به ارتباطات میان افراد و سازمان‌های نظام در این حوزه اشاره کرد و ادامه داد که در ابتدای تشکیل وزارت اطلاعات در دوره آقای خاتمی با توجه به عدم رأی اعتماد مجلس به وزیر پیشنهادی ایشان ـ نصرالله جهانگرد ـ وی مسئول درجه‌یک فناوری اطلاعات در ایران شد و برای حل مشکلات امنیتی و ورود اینترنت به ایران شرکتی را به نام «نعیم» در خارج ایران تأسیس نمودند و مسئولیت آن به آقای جهرمی سپرده شد. ایشان هم فرد دیگری به نام صدری را وارد این جریان کرد. در همین فضا در وزارت ارتباطات معاونت فنی تأسیس شد، آقای سید ابوالحسن فیروزآبادی مسئول این معاونت شد. ایشان تذکر داد که به مسئولیت فعلی این دوستان دقت کنید آقای جهرمی وزیر ارتباطات، آقای فیروزآبادی دبیر شورای عالی فضای مجازی، آقای صدری رئیس مخابرات کشور و آقای جهانگرد که به علت کهولت سن از مسئولیت کنار رفته و به‌عنوان مشاور قرار گرفت. همچنین آقای جهانگرد در شرکت شستا مشغول است. شستا شرکتی است ۳G، ۴G و ۵G را به ایران آورد.

ایشان خاطرنشان کرد که در اینجا مردم را از دو طریق در این مسائل شریک کردند؛ یکی عرضه سهام شستا در بورس و دوم قرار دادن ردیف بودجه یارانه در فروش پهنای باند که این نکته بسیار قابل‌توجه است که طبق آمار ۳۰ درصد پهنای باند ایران صرفاً برای محتوای پورنوگرافی جدای از فسادهای دیگر استفاده می‌شود.

راه نجات فضای مجازی، اصلاح قانون + کمیسیون اصل ۹۰

ایشان در بخشی از صحبت‌های خود به راهکارهای مواجهه با این مسئله پرداخت و اشاره کرد که مجلس فعلی ما از کمیسیون اصل ۹۰ خوبی برخوردار است. کمیسیون اصل ۹۰ شمشیر برنده نظام است که امید است این مجلس بتواند بخشی از نفوذها و مشکلات در حوزه فضای مجازی را رفع‌ورجوع کند؛ البته شایان به ذکر است که به علت حجم بالای کاری این آقایان در زمینه نمایندگی نیاز به یاورانی دارند تا با جمع‌آوری و ارائه اسناد و مدارک به این افراد، معین این افراد در این زمینه گردند. همچنین مشکلات قانونی در میان وجود دارد که به آن اشاره خواهیم کرد و راه‌حل آن هم اصلاح قوانین در مجلس است.

اقتصاد فضای مجازی

نفت یا فضای مجازی

نویسنده کتاب شبکه‌های عنکبوتی در بخش دوم صحبت‌های خود به اقتصاد رسانه و مالکان فضای مجازی پرداخت. ایشان در ابتدای این جلسه به اشکالات ساختاری و قانونی فضای مجازی پرداخت و مهم‌ترین آن را ذی‌نفع کردن وزارت اطلاعات و به طبع آن دولت از فروش اینترنت دانست و افزود که الآن دولت سه درآمد عمده و اصلی دارد؛ نفت، مالیات و اینترنت. خب درآمد اینترنت هم ثابت است و هم روزانه در حال افزایش است. گفتنی است که منابع درآمد دولت از ۷ ـ ۸ ناحیه است و خب در سال‌های اخیر که قیمت نفت کاهش پیدا کرد، درآمد اینترنت به دومین درآمد اصلی دولت تبدیل شده است.

این محقق حوزه فضای مجازی در ادامه صحبت‌های خود منابع درآمد دولت‌ها از اینترنت را برشمرد. ایشان اولین آن را درآمد حاصل از «واردات و فروش پهنای باند» به مردم دانست و افزود برای مثال طبق آمار دو سه ماه گذشته، استفاده اینستاگرام از پهنای باند ثانیه‌ای ۱۷۰ گیگ است. این را اگر بروز حساب کنیم بیش از ۱۴٫۶۰۰٫۰۰۰ گیگ در طول شبانه‌روز که اگر درآمد دولت از هر گیگ را فقط ۲۰۰ تومان محاسبه کنیم ـ که البته قطعاً چندین برابر این است ـ روزانه حدود سه میلیارد تومان درآمد دولت، از اینستاگرام است.

ایشان منبع دوم درآمد را «فروش ترافیک» برشمرد و این‌چنین توضیح داد که واحد پهنای باند STN1 است. هرکدام از این‌ها تقریباً در ثانیه توانایی تبادل ۱۵ مگابایت ترافیک را دارد. طرف خارجی هزینه ترافیک را به نهایت امکان استفاده شما از ترافیک در قیمت هر STN1 محاسبه می‌کند. این درحالی است که دولت ما جدای از هزینه فروش پهنای باند هزینه ترافیک را نیز دریافت می‌کند. خب چرا؟ چون هر STN1 در دنیا برای یک نفر استفاده می‌شود؛ اما در ایران هرکدام به ۸ نفر فروخته می‌شود؛ لذا مصرف منصفانه تعریف می‌شود تا کسی سهم دیگری را استفاده نکند. اینجا درآمد دیگری مشخص می‌شود و آن فروش یک «STN1» به هشت نفراست.

وی منبع دیگر درآمد را «شبکه توزیع محتوا» دانست و اشاره کرد که شبکه توزیع محتوا یا همان CDN، محلی برای ذخیره‌سازی اطلاعات پرحجم و یا پربازدید است. به‌این‌ترتیب افراد محتوا را به‌جای اینترنت بین‌الملل از CDN استفاده می‌کند. حدود ۶۰ درصد مصرف تلگرام از CDN بوده است؛ یعنی مصرف از اینترنت داخلی بوده است. از نظر قانونی تفاوت قیمت اینترنت بین‌المللی و داخلی حدود یک‌سوم تا نصف است؛ اما این حجم تفاوت در واقعیت یک به هزار است. در اوایل سال ۹۵ـ ۹۶ مصرف تلگرام در ثانیه ۲۳ گیگ بوده که ۷۰ درصد آن از CDN بوده است. خب دولت اینترنت را با دلار می‌خرد؛ این تفاوت قیمت‌ها را حساب کنید ببینید چقدر می‌شود.

بیماری ساختاری و گفتمانی فضای مجازی

ایشان مشکل ساختاری دیگر را در اختیار قرار دادن «گیت وی» (مرز مجازی) به وزارت ارتباطات دانست و بیان کرد که این در حالی است که در تمامی کشورهای جهان این امر همانند مرزهای دیگر به دست نیروهای امنیتی و نظامی است.

مدیر ابداع روش‏‌های نوین تبلیغ معاونت تبلیغ حوزه‏‌های علمیه کشور اشکال دیگر فضای مجازی را اشکال گفتمانی دانست و در توضیح آن افزود کتابی به نام «در حسرت فهم درست» نوشته محسنیان راد و نصرالله جهانگرد است که لُب مطلب آن این است که ما، در حسرت فهم درست نسبت به ارتباطات هستیم و فهم درست به‌معنای زیر چتر آمریکا رفتن است. در دوران مجلس ششم دکتر کاظم معتمدنژاد تیمی به‌عنوان جامعه اینترنت ایران درست می‌کند؛ شامل دو بخش فنی و گفتمانی. نصرالله جهانگرد مسئول بخش فنی و یونس شکرخواه، علی‌اکبر جلالی و محسنیان راد مسئولان بخش گفتمانی آقایان را به‌عهده داشتند. این افراد اکثراً فوق لیسانشان ارتباطات و دکترای آن‌ها ترجمه است. کارشان ترجمه محتوای غربی است. ایشان یکی از مشکلات ایجاد شده توسط این‌ها را ترجمه غلط «ویرچوال اسپیس» به فضای مجازی دانست درحالی‌که معنای حقیقی آن فضای غیرقابل لمس است.

اقتصاد فضای مجازی در حوزه بین‌الملل

ایشان در بخش بعدی صحبت‌های خود، اقتصاد فضای مجازی در حوزه جهانی را موردبررسی قرار داد. ایشان در ابتدای این بخش به یکی از مؤلفه‌های اصلی ارزشمندی رسانه‌ها اشاره کرد و آن را تعداد مخاطب دانست و ادامه داد که «ارزش سهام» شرکت‌های رسانه‌ای به‌صورت کاملاً مستقیم با تعداد مخاطب آن‌ها ارتباط دارد. وی دومین منبع درآمد شرکت‌های رسانه‌ای را «ترافیک» بیان کرد و در ادامه به توضیح مطلب در قالب مثال گفت ما کلیپ چهار مگابایتی را در تلگرام قرار دادیم. کلیپ ۳۷ میلیون بار بازدید خورد که با احتساب حجم آن معادل ۱۴۸ ترابایت می‌شود. اگر سهم تلگرام از بابت خلق هر مگابایت ترافیک ۱۰۰ تومان باشد، تلگرام حدود ۱۵ میلیون تومان از کلیپ ما درآمد کسب کرده است؛ یا مثلاً اینستاگرام روزانه در ایران ۱۴٫۶۰۰٫۰۰۰ گیگ بازدید می‌خورد که با احتساب هر مگابایت ۱۰۰ تومان درآمد روزانه اینستاگرام از این موضوع ۱٫۴۶۰٫۰۰۰٫۰۰۰ تومان خواهد بود. حالا این عدد را در رسانه‌ای مانند یوتیوب محاسبه کنید؛ البته گفتی است که به علت نبود شبکه ملی اطلاعات این نوع درآمد برای ما وجود ندارد.

وی دو منبع دیگر را «تبلیغات» و «فروش محتوا» نام برد و به توضیح آن پرداخت. در ادامه ایشان به درآمدزایی «ارز‌های دیجیتال» و «واسطه‌گری» شرکت‌ها اشاره کرد و بیان کرد که با افزایش استقبال کاربران نسبت به ارزهای دیجیتال قیمت و ارزش آن افزایش پیدا می‌کند و هم شرکت‌ها در واسطه‌گری‌های مالی کارمزد دریافت می‌کنند.

ایشان منبع دیگر را «فروش اطلاعات» دانست و به تلقی اشتباه مردم از آن پرداخت و اشاره کرد که این‌گونه نیست که فقط این اطلاعات به نیروهای امنیتی فروخته شود؛ بلکه به هرکسی که خریدار باشد فروخته می‌شود. ایشان اشاره کرد که این اطلاعات به بنگاه‌های اقتصادی، بنگاه‌های فرهنگی، جریان‌های سیاسی و … فروخته می‌شود. در ادامه ایشان در هر یک از این موارد به نمونه‌ای اشاره کرد و ابراز داشت که مثلاً در حوزه فرهنگی اطلاعات ما بررسی شد و متوجه شدند که برای تأثیرگذاری بر روی مردم ایران لازم است که به‌جای فیلم‌های کره‌ای، فیلم‌های ترکیه‌ای ساخته، ترجمه و پخش شود؛ لذا شبکه‌های ماهواره‌ای به این سمت حرکت کردند و نتیجه آن را دیدیم؛ یا مثلاً در مسئله انتخابات ریاست جمهوری اطلاعات مردم به سرقت رفت، در بیگ دیتاها مورد رصد و پایش قرار گرفت، راه‌های نفوذ و تأثیرگذاری شناسایی شد، در کنار آن تحرکات یک جریان در فضای مجازی محدود شد تا درنهایت منجر به رأی‌آوری کاندیدای جریان لیبرال در فضای کشور شد.

نقدی به نخبگان توییتری

ایشان در میانه بحث خود نقدی را به فعالان عرصه فضای مجازی پرداخت و اشاره کرد اینکه دوستان ما به بهانه نخبگانی فضای توییتر، از رسانه‌های دیگر فاصله می‌گیرند، این غلط است؛ چراکه اولاً مخاطب شبکه‌های دیگر بسیار بیشتر است و ثانیاً توییتر جولان‌گاه دو دسته است؛ سیاسیون و بازیگران پورنوگرافی. از ۱۰۰ صفحه پربازدید توییتر در جهان ۷۴ درصد آن برای سلبریتی‌هاست.

حاکمان فضای مجازی

این محقق حوزوی در بخش پایانی صحبت‌های خود به راهبران و حاکمان فضای مجازی پرداخت و اشاره کرد که این درآمدهای حاصله به نفع ۱۵ شرکت بزرگ در پشت‌صحنه می‌رسد که به‌لحاظ محتوا در حوزه‌های فیلم، سریال، مستند، انیمیشن، خبرگزاری، موسیقی، کتاب، مجله، بازی ویدیویی و … فعال هستند.

در ادامه محمد کهوند به ۵ مورد آن اشاره کرد و این‌چنین ادامه داد که شرکت اول در اینجا شرکت «بلک راک» است. این شرکت به‌عنوان بزرگ‌ترین بانک در سایه شناخته می‌شود. مدیریت سرمایه این شرکت طبق آمار یکی دو سال گذشته ۷٫۲ تریلیون دلار بوده است؛ البته برخی از منابع آن را تا ۱۲ تریلیون دلار گفته‌اند. حدوداً به‌صورت اشتراکی ۴۸۰۰ شرکت در آن سهامدار هستند. در رأس بلک راک، «لری فینک» یهودی قرار دارد که صاحب‌نظران اقتصادی او را مرد اول اقتصاد جهان می‌دانند. ایشان سهامدار بسیاری از شرکت‌های بزرگ جهان است؛ مثل اَپل، مایکروسافت، آمازون، فیس‌بوک، جانسون جانسون، شرکت آلفابت ـ مادر گوگل ـ، بانک چیس و مورگان ـ که متعلق به برادران راکفِلِر است ـ اینتل، AT&T ـ بزرگ‌ترین اُپراتور تلفن همراه در آمریکا و جهان ـ، بانک CT و … . بلک راک سهامدار اصلی شرکت «سونی» است. تصور ما این است که سونی شرکتی ژاپنی است؛ درحالی‌که ۵۶ درصد سهام آن مستقیماً متعلق به آمریکایی‌هاست و بزرگ‌ترین سهامدار آن هم CT است و سهامدار CT هم «بلک راک» است. بیشترین سرمایه‌گذاری این شرکت در بنگاه‌های مالی ـ یعنی بورس، بیمه و بانک ـ فناوری، بهداشت و درمان، لوازم مصرفی و صنایع ـ مثل صنایع جنگ‌افزاری ـ است.

وی دومین شرکت را ونگارد گروپ معرفی کرد و اشاره کرد که گردش سرمایه این شرکت حدود ۶٫۴ تریلیون دلار است. این شرکت دومین کنترل‌کننده اقتصاد جهان است. بیش از ۴۰۰۰ شرکت، سهامدار آن هستند. رئیس این شرکت، فردی یهودی به نام «فردریک ویلیام مک ناب سوم» است.

ایشان سومین شرکت اقتصادی جهان، «اِستِن اِسترید» نام برد و اشاره کرد که درباره این شرکت، برخلاف دو شرکت قبلی، سند و ارقام مشخص وجود دارد. رئیس آن شخصی به نام «جی اُ لی» است. سیاست‌گذاری سرمایه‌ای‌ این شرکت، ۲۸ تریلیون دلار است و ۱۱ درصد اقتصاد جهان را راهبری می‌کند. در ۳۰ کشور جهان دفتر رسمی دارد. شرکت‌ها سهیم در سرمایه‌اش هم همان شرکت‌ها هستند: مورگان و چیس، فیس‌بوک، ماکروسافت، جانسون جانسون، اَپل و… .

وی خاطرنشان کرد که ۸۵ درصد تولید ناخالصی دنیا یا دوسوم جمعیت دنیا در گروه «جی ۲۰» است. این شرکت‌ها در گروه «جی ۲۰» ارائه نظر و راهبری می‌کنند. شرکت «اِستن اِسترید»، حدود ۱۹ درصد سهام «لاکهید مارتین»، حدود ۱۱ درصد سهام «بوینگ» و بیش از ۹ درصد سهام بمب‌سازی «نورتن گرامن» را دارد. اغلب شرکت‌های اسلحه‌ساز، سهام این شرکت‌ها را در اختیار دارند. ۳۰ درصد سهام «فیس‌بوک» در اختیار کارکنان «زاکربرگ»، «ژانکوم» و… است؛ ولی ۷۰ درصد سهامش در اختیار همین شرکت‌ها است. این نکته روشن می‌کند که بازیگردانی اوّل را این شرکت‌ها انجام می‌دهند.

این فعال حوزه ارتباطات و رسانه چهارمین شرکت را «فیدلیتی» خواند و افزود رئیس این شرکت هم یهودی به نام «ادوارد جانسون سوم»؛ که البته مدیریت شرکت را به دخترش سپرده. همه رؤسای این شرکت‌ها یهودی‌اند. ادوارد جانسون سوم، رئیس بیمارستان «بِس» اسرائیل (واقع در آمریکا) و عضو انجمن تحلیلگران امنیت بوستون است. این شرکت در ۲۶۳۸ شرکت سهامدار است و طبق آمار دو سال قبل، ۲٫۴ تریلیون دلار مدیریت سرمایه دارند. سرمایه‌گذاری این شرکت نیز در همان شرکت‌های گذشته است؛ اَپل، فیس‌بوک و… . بیشترین سرمایه‌گذاری در اسرائیل، توسط این شرکت انجام شد.

وی شرکت پنجم را «قلعه دیجیتال» نام برد و اشاره کرد که آقای «مارک فیوز» ـ رئیس شرکت «قلعه دیجیتال» ـ کارشناسی‌ارشد خود را از وزارت دفاع آمریکا در بحث جنگ و استراتژی اطلاعات می‌گیرد. او ۲۴ سال در ارتش آمریکا خدمت کرده و مؤسس شرکت قلعه دیجیتال است. اولین محصول این شرکت، تلگرام است. وی خاطرنشان کرد که اولین کشوری که تلگرام را در کشور خودش توسعه داد، ایران است.

ایشان در بخش آخر صحبت‌های خود به زنجیره اطلاعاتی ـ اقتصادی صهیونیسم بین‌الملل اشاره کرد و ابراز داشت که این شرکت‌ها مثل یک تارعنکبوت درهم‌تنیده‌اند؛ اُپراتورهای اروپا، بهداشت و درمان، جنگ‌افزار، راه‌سازی، ساختمان‌سازی، برق و… . همه را در مشت خودشان گرفته‌اند. بررسی جزئیات سرمایه‌گذاری هریک از این شرکت‌ها کار ارزشمندی است و نیاز به کار گروهی دارد. این‌ها بخشی از زنجیره اقتصادی صهیونیسم بین‌الملل هستند که اگر سرمایه‌شان را از آلمان، فرانسه و انگلیس بیرون بکشند، این کشورها با خاک یکسان شده‌اند. بخش دیگر هم شرکت‌های متعلق به خانواده روچیلدهاست که در اروپا استقرار دارند؛ البته این بخش دوم، در فناوری اطلاعات جایگاهی ندارند؛ ولی به نظر می‌رسد این‌ها از سرمایه بیشتری برخوردار هستند.